บาปต้น 7 ประการมีดังนี้คือ
1. ความจองหอง ทะนงตน
2. ตระหนี่
3. อิจฉา
4. โมโห
5. ตัณหา
6. ตะกละ
7. เกียจคร้าน
1. ความจองหอง ทะนงตน (Pride)
คือทิฐิ เชื่อภูมิใจตนเอง โอ้อวด ขึ้โม้วางมาด ไม่ต้องการคำแนะนำ ถือตัว หยิ่งยโส มักใหญ่ใฝ่สูงโดยไม่รู้จักประมาณตนเอง
พระคัมภีร์กล่าวถึงในหนังสือประกาศกเยเรมีห์ 9:23 ว่า “…ถ้าผู้ใดต้องการจะอวดตนก็จงอวดในเรื่องนี้ อวดว่าเขาเข้าใจและรู้จักเรา ว่าเราคือพระยาห์เวห์ ผู้แสดงความรักมั่นคง ความถูกต้อง และความยุติธรรมในแผ่นดิน เราพอใจในสิ่งเหล่านี้ พระยาเวห์ตรัส”
2. ตระหนี่ (Greed, Avarice)
โลภ การปรารถนาในสิ่งของนอกกายมากจนเกินความพอดี ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งของของโลกวัตถุนิยม สะสม ขาดเมตตา ขาดความเผื่อแผ่ ใจแคบ และไม่สงเคราะห์ช่วยเหลือผู้อื่น
“อย่าให้ความโลภทรัพย์สินเงินทองครอบงำชีวิตของท่าน จงพอใจในสิ่งที่ท่านมี พระเจ้าตรัสว่า “เราจะไม่ละเลยหรือทอดทิ้งเจ้า”” (ฮบ 13:5)
“…ผู้ให้ด้วยใจกว้างก็ยิ่งร่ำรวย ผู้อดออมเกินไปก็จะยิ่งยากจน…” (สภษ 11:24)
“…คนโลภก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท แต่ผู้วางใจในพระยาห์เวห์จะเจริญรุ่งเรือง..”(สภษ 28:25)
3. อิจฉาริษยา (Envy)
คือความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้ในสิ่งที่เป็นของคนอื่น หมายรวมถึงความอิจฉา เกลียดชัง ซุบซิบนินทา กล่าวร้ายป้ายสี ไม่ชอบให้คนอื่นได้ดีกว่าตน
พระคัมภีร์ที่กล่าวถึงความอิจฉาปรากฎในหนังสือโยบ 5:2
“…จงรู้ว่าความโกรธฆ่าคนโง่เขลา และความอิจฉาริษยาฆ่าคนขาดสติ…”
“อย่าเดือดร้อนเรื่องคนเลวร้าย อย่าอิจฉาริษยาผู้ทำผิด…” (สดด 37:1)
“ข้าพเจ้าเห็นว่าความลำบากตรากตรำทั้งหลายและความชำนาญในการงานทั้งหมดมาจากความอิจฉาที่มนุษย์มีต่อกัน นี่ก็ไม่เที่ยงแท้ด้วย เป็นการวิ่งไลตามลม” (ปชญ 4:4)
4. โมโห (Wrath, Anger)
หมายถึงความฉุนเฉียว อาฆาต แก้แค้น ไม่สะกดอารมณ์ เกลียดชังผู้อื่น
พระคัมภีร์กล่าวถึงความโมโหในจดหมายนักบุญเปาโลถึงชาวโรมว่า
“…พี่น้องที่รักยิ่ง อย่าแก้แค้นเลย แต่จงให้พระเจ้าทรงตัดสินลงโทษเถิด ดังที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า การแก้แค้นเป็นของเรา เราจะตอบแทนการกระทำของทุกคน พระเจ้าตรัสดังนี้…” (รม 12:19)
5. ตัณหา (Lust)
การหมกมุ่น ฝักใฝ่อยู่แต่ฝ่ายเนื้อหนัง กิริยาวายาหยาบโลน ไม่รักษาเกียรติและศักดิ์ศรี แต่งกายล่อแหลม ความคิดสกปรก ลุ่มหลง
พระคัมภีร์พูดถึงความใคร่ ราคะตัณหา ในจดหมายนักบุญเปาโลถึงทิโมธี (2 ทธ 2:22) ว่า “…จงหลีกหนีอารมณ์และความรู้สึกของคนหนุ่ม แต่จงมุ่งหาความชอบธรรม ความเชื่อ ความรักและสันติ…”
6. ตะกละ (Gluttony)
หมายรวมถึง การคิดพูดแต่เรื่องอาหาร ไม่ยับยั้งในการกินการดื่ม มุมมาม มักได้ตลอดเวลา ไม่พอใจกับสิ่งที่ตนมี
ใน 1 โครินธ์ 10:31 กล่าวไว้ว่า “…เมื่อท่านจะกินจะดื่มหรือจะทำอะไรก็ตาม จงกระทำเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าเถิด…”
7. เกียจคร้าน (Sloth)
หมายถึงความเฉื่อยชา ลังเล ไม่ใส่ใจ ท้อถอย ขาดความรับผิดชอบ ไม่สม่ำเสมอ ตามใจตนเอง รักษาความสบาย ผัดวันประกันพรุ่ง ล้มเหลวในการใช้พรสวรรค์ที่พระให้มาให้เกิดประโยชน์
กษัตริย์ซาโลมอนตรัสถึงความเกียจคร้านในหนังสือสุภาษิต 6:6 ว่า “…คนเกียจคร้านเอ๋ย จงไปดูมดเถิด จงพิจารณาดูวิถีชีวิตของมด แล้วท่านจะมีปรีชา…”